Suche
Przewlekły ból to częsta dolegliwość, która wpływa zarówno na umysł, jak i na ciało. W roku 2011 Instytut Medycyny podało, że 100 milionów dorosłych Amerykanów cierpi na chroniczne bóle bólowe. Badania pokazują, że na chroniczny ból cierpi ponad 1,5 miliarda ludzi na całym świecie.
Co powoduje ból przewlekły?
Nie ma jednej przyczyny bólu. Ból przewlekły różni się od bólu ostrego tym, że sygnały bólowe nieustannie pobudzają układ nerwowy, co może trwać dni, tygodnie, a nawet lata. Ostry ból pobudza układ nerwowy, aby zaalarmować organizm o problemie, ale objawy znikają. Oto niektóre przyczyny długotrwałego bólu:
-Zła postawa
-Zaburzenia równowagi mięśniowej
-Stres psychiczny i emocjonalny
– Właściwe wzorce chodu/ruchu
-Kontuzje
-Po operacji
- Skutki uboczne choroby (np. rak, zapalenie stawów)
-Uszkodzenie układu nerwowego lub ośrodkowego układu nerwowego
-Wcześniejsze kontuzje
-Napięcie mięśni
-Siedzący tryb życia
-Odwodnienie
Jednak niektórzy ludzie żyją z bólem bez problemów fizycznych i patologii. W tym przypadku badacze przeprowadzili wiele badań, aby sprawdzić, jak myśli i stany emocjonalne są powiązane z bólem.
Połączenie umysłu, ciała i bólu
Życie z przewlekłym bólem nie jest przyjemnym doświadczeniem. Badania sugeruje, że osoby cierpiące na chroniczny ból często żyją w stanie ciągłego strachu, niepokoju i depresji. Umysł i ciało działają synergicznie, łącząc różne systemy organizmu. Kiedy ciało odczuwa ból, umysł staje się negatywny i skupia się na bólu. Kiedy umysł jest nastawiony negatywnie, często pojawia się przewlekły ból. Kiedy ból się nasila, organizm aktywuje reakcję „walki lub ucieczki”, która wyzwala myśli o bólu i potrzebie ucieczki przed bólem. Kiedy więc bodziec stale oddziałuje na ciało, umysł reaguje emocjonalnie na ból i staje się nim zajęty.
Ważne jest, aby dowiedzieć się, co powoduje przewlekły ból. Jeśli cierpisz na chroniczny ból, najlepiej jest mieć świadomość, jakie bodźce fizyczne lub psychiczne wpływają na Twoje ciało. Aby ocenić lub znaleźć przyczynę bólu, zadaj sobie następujące pytania:
-Jakie sytuacje lub scenariusze powodują mój ból?
-Co sobie myślałem, kiedy ból się nasilił?
- Jakie ruchy (lub ich brak) spowodowały, że ból się nasilił?
-Kiedy ból nie wpływa na moje ciało?
-Czy istnieją pewne środowiska (lub klimaty), które wyzwalają i/lub wyzwalają ból?
– Czy mój nastrój lub zachowanie zmienia się, gdy odczuwam ból?
– W skali od 0 do 10 (10 oznacza najgorszy), jak oceniam swój ból w stresujących sytuacjach?
Pytania te są pomocne, jeśli udziela się na nie uczciwych odpowiedzi, bez samoosądu i krytyki.
Umysł-ciało podchodzi do bólu
Osoby cierpiące na chroniczny ból mogą zmniejszyć ból (i lepiej sobie z nim radzić) poprzez stymulację relaksacyjnej części centralnego układu nerwowego. W przeciwieństwie do reakcji walki lub ucieczki, która jest funkcją współczulnego układu nerwowego, różne ćwiczenia i modalności umysłu i ciała stymulują reakcję relaksacyjną, która jest funkcją przywspółczulnego układu nerwowego. Kiedy wchodzisz w stan zrelaksowania, układ mięśniowy może wydzielać hormony, które mają pozytywny wpływ na nastrój. Jeśli chodzi o ból, techniki relaksacyjne mogą zmniejszyć stan zapalny i wytrenować mózg, aby reagował inaczej, gdy ból się nasila.
Uważa się, że następujące sposoby stymulują reakcję relaksacyjną:
-Joga
-Pilates
-Medytacja (wizualizacja, stopniowe rozluźnianie mięśni, obrazowanie z przewodnikiem)
-Głębokie oddychanie
-Terapia wodna
- Terapia punktów spustowych (uwalnianie mięśniowo-powięziowe)
-Terapie ciało-umysł (akupunktura, masaż, Rolfing, terapia zajęciowa, terapia opaskami manualnymi)
Podejścia oparte na uważności pomagają w przypadku reaktywności emocjonalnej i nadwrażliwości na ból. Te ćwiczenia i formy terapii integrują skupienie, uwagę i świadomość tego, czego doświadcza umysł i ciało. Pozwala osobie skoncentrować swoją uwagę na zadaniu, zamiast skupiać się na bólu lub rozwodzić się nad nim. Jeśli dana metoda nie jest skuteczna, warto znaleźć inną, która działa, zamiast poddawać się bólowi. Terapie te pozwalają również ludziom zaakceptować i skoncentrować się na swoich mocnych stronach, zamiast martwić się ograniczeniami spowodowanymi bólem.
Kiedy masz wątpliwości… Oddychaj
Kiedy jesteś zestresowany lub odczuwasz ból, połącz się z oddechem. Oddech pozwala na relaks w dowolnym czasie i miejscu. Następnym razem, gdy poczujesz się zestresowany, spróbuj tego „awaryjnego” ćwiczenia oddechowego: powoli wykonaj pięć wdechów (licz od 1 do 5), dopasowując każdy wdech do liczby. Następnie wykonaj powolny wydech pięć razy (licząc od 5 do 1), dostosowując wydech dla każdej liczby. Idealnie jest skupić oddech na obszarach, w których odczuwany jest ból. Na przykład, jeśli odczuwasz ból biodra, wyobraź sobie oddech przepływający z przepony przez żołądek do okolicy bioder. To pogłębia oddech i obejmuje techniki wizualizacji.
Pokonanie lub radzenie sobie z bólem jest możliwe. Nasilenie bólu determinuje długość podróży, niezależnie od tego, czy chcesz wyleczyć kontuzję, czy lepiej radzić sobie ze stresem. Pamiętaj, aby zachować optymizm w chwilach bólu i stresu i zawsze konsultuj się z lekarzem, aby uzyskać najlepszy plan leczenia i opieki.