Suche
Przewlekły ból to częsta dolegliwość, która wpływa zarówno na umysł, jak i na ciało. W roku 2011 Instytut Medycyny podało, że 100 milionów dorosłych Amerykanów cierpi na chroniczne dolegliwości bólowe. Według badań na chroniczny ból cierpi ponad 1,5 miliarda ludzi na całym świecie.
Co powoduje ból przewlekły?
Nie ma powodu do bólu. Ból przewlekły różni się od bólu ostrego tym, że sygnały bólowe nieustannie pobudzają układ nerwowy, co może trwać dni, tygodnie, a nawet lata. Ostry ból pobudza układ nerwowy do ostrzegania organizmu o problemie, ale objawy znikają. Oto niektóre przyczyny długotrwałego bólu:
-Zła postawa
-Zaburzenia równowagi mięśniowej
-Stres psychiczny i emocjonalny
-Nieprawidłowe wzorce chodu/ruchu
-Kontuzje
-Po operacji
– Skutki uboczne choroby (np. rak, zapalenie stawów)
-Uszkodzenie układu nerwowego lub ośrodkowego układu nerwowego
-Wcześniejsze kontuzje
-Napięcie mięśni
– Sententarny tryb życia
-Odwodnienie
Jednak niektórzy ludzie żyją z bólem bez problemów fizycznych i patologii. W tym przypadku badacze przeprowadzili wiele badań, aby sprawdzić, jak myśli i stany emocjonalne są powiązane z bólem.
Połączenie umysłu i ciała
Życie z chronicznym bólem nie jest przyjemnym doświadczeniem. Badania sugeruje, że osoby cierpiące na chroniczny ból często żyją w stanie ciągłego strachu, niepokoju i depresji. Umysł i ciało działają synergicznie, łącząc różne systemy organizmu. Kiedy ciało odczuwa ból, umysł staje się negatywny i skupia się na bólu. Kiedy umysł jest nastawiony negatywnie, często pojawia się przewlekły ból. Kiedy ból się nasila, organizm aktywuje reakcję „walki lub ucieczki”, która wyzwala myśli o bólu i potrzebie ucieczki przed bólem. Kiedy bodziec stale oddziałuje na ciało, umysł reaguje emocjonalnie na ból i staje się nim zajęty.
Ważne jest, aby spróbować dowiedzieć się, co jest przyczyną przewlekłego bólu. Kiedy występuje przewlekły ból, idealnie jest mieć świadomość, jakie bodźce fizyczne lub emocjonalne wpływają na organizm. Aby określić lub znaleźć pierwotną przyczynę bólu, zadaj sobie następujące pytania:
-Jakie sytuacje lub scenariusze powodują mój ból?
-Co sobie myślałem, kiedy ból się nasilił?
- Jakie ruchy (lub ich brak) spowodowały, że ból się nasilił?
-Kiedy ból nie wpływa na moje ciało?
– Czy istnieją pewne środowiska (lub klimaty), które wyzwalają i/lub łagodzą ból?
-Kiedy odczuwam ból, czy zmienia się mój nastrój lub zachowanie?
-Jak ocenić swój ból w skali od 0 do 10 (10 to najgorszy) w stresujących sytuacjach?
Pytania te są przydatne, jeśli udziela się na nie uczciwych odpowiedzi, bez samoosądu i krytyki.
Umysł-ciało podchodzi do bólu
Osoby cierpiące na chroniczny ból mogą zmniejszyć ból (i lepiej sobie z nim radzić) poprzez stymulację relaksacyjnej części centralnego układu nerwowego. W przeciwieństwie do reakcji walki lub ucieczki, która jest funkcją współczulnego układu nerwowego, różne modalności ruchowe i umysł-ciało stymulują reakcję relaksacyjną, która jest funkcją przywspółczulnego układu nerwowego. Wchodząc w stan relaksu, mięśnie mogą wydzielać hormony, które pozytywnie wpływają na nastrój. Jeśli chodzi o ból, techniki relaksacyjne mogą zmniejszyć stan zapalny i wytrenować mózg, aby reagował inaczej, gdy ból się nasila.
Uważa się, że następujące sposoby stymulują reakcję relaksacyjną:
-Joga
-Pilates
-Medytacja (wizualizacja, stopniowe rozluźnianie mięśni, obrazowanie z przewodnikiem)
-Głębokie oddychanie
-Terapia wodna
- Terapia punktów spustowych (uwalnianie mięśniowo-powięziowe)
-Terapie ciało-umysł (akupunktura, masaż, Rolfing, terapia zajęciowa, terapia opaskami manualnymi)
Uważne podejście wspiera reaktywność emocjonalną i nadwrażliwość na ból. Te ćwiczenia i formy terapii głęboko integrują koncentrację, uwagę i świadomość tego, czego doświadcza umysł i ciało. Pozwala osobie skoncentrować swoją uwagę na zadaniu, zamiast skupiać się na bólu. Jeśli dana metoda nie jest skuteczna, warto znaleźć inną, która działa, zamiast poddawać się bólowi. Terapie te pozwalają również ludziom zaakceptować i skoncentrować się na swoich mocnych stronach, zamiast martwić się ograniczeniami spowodowanymi bólem.
Kiedy masz wątpliwości… Oddychaj
Kiedy jesteś zestresowany lub odczuwasz ból, połącz się z oddechem. Oddech pozwala na relaks w dowolnym czasie i miejscu. Następnym razem, gdy poczujesz się zestresowany, spróbuj tego „awaryjnego” ćwiczenia oddechowego: powoli wykonaj pięć wdechów (licz od 1 do 5), dopasowując każdy wdech do liczby. Następnie wykonaj powolny wydech, licząc od 5 do 1, dopasowując wydech do każdego odliczenia. Idealnie jest skupić oddech na obszarach, w których pojawia się ból. Na przykład, jeśli odczuwasz ból biodra, wyobraź sobie, że oddech unosi się od przepony przez żołądek do okolicy bioder. To pogłębia oddech i obejmuje techniki wizualizacji.
Pokonanie lub leczenie bólu jest możliwe. Nasilenie bólu determinuje długość podróży, niezależnie od tego, czy chcesz wyleczyć kontuzję, czy lepiej radzić sobie ze stresem. Pamiętaj, aby zachować optymizm w chwilach bólu i stresu i zawsze konsultuj się z lekarzem, aby uzyskać najlepszy plan leczenia i opieki.