Mike Clevinger van The Padres keert terug naar de pitching-dominantie

Mike Clevinger liep in mei zowel emotioneel uitgeput als voorzichtig zelfverzekerd de heuvel af nadat hij voor het eerst in bijna anderhalf jaar had gegooid.

De werper uit San Diego Padres slaagde voor zijn eerste test door vier strikeouts te gooien in e Af4 2/3 innings tegen zijn voormalige ploeg, de Cleveland Guardians. Het was zijn eerste optreden na een stressvol revalidatieproces van 16 maanden na een tweede Tommy John-operatie aan zijn werparm. In een beperkte start leek de hard gooiende rechtshandige de dominante werper waar de Padres in 2020 zes spelers voor moesten opgeven om hun pitchingstaf te versterken voor een playoff-run.

Zijn grootste mentale uitdaging, zegt hij, zou zich de volgende ochtend voordoen: zou de elleboog vasthouden of zou deze kunnen opzwellen en extra problemen veroorzaken? Clevinger werd aangemoedigd en opgelucht om pijnvrij wakker te worden. Nu werd zijn debuut als een groot succes beschouwd.

“Eigenlijk werd ik de volgende dag wakker en besefte ik dat alles zich op één plek bevond”, zegt Clevinger. "Toen wist ik dat het zo was, de elleboog was goed om te gaan."

Het seizoen tot nu toe omvatte meer dan alleen overwinningen en verliezen, al viel een 2-3-record enigszins tegen. Ondanks het record heeft Clevinger 48 strikeouts in 46 innings en heeft hij een ERA van 3.50 terwijl hij in beperkte pitching en een beperkt aantal innings is. Nu, tijdens de All-Star-pauze, gaat Mike Clevinger sterker, gezonder en zelfverzekerder de tweede seizoenshelft in dan in zijn bloedstollende debuut.

En wie kan Clevinger de schuld geven, wiens carrière onzeker was na een tweede operatie? Het grootste deel van zijn succes is te danken aan een toegewijd revalidatieproces van 16 maanden na een tweede Tommy John-operatie.

Naast zijn revalidatie veranderde Clevinger veel aspecten van zijn welzijnsroutine, waaronder een op herstel gebaseerd oefenprogramma dat een overvloed aan sap aan zijn dieet toevoegde, een bijna dagelijkse dosis Warmte- en koudetherapie evenals nieuw Obsessie met Pilates.

Deze veranderingen hebben Clevinger geholpen om zich eindelijk te settelen en vooruitgang te blijven boeken in de richting van het terugbrengen van zijn vorm en snelheid naar het niveau van vóór de blessure. Hij is er bijna.

"Tijdens mijn eerste twee starts had ik zoiets als een rookiehartslag van 1.600 kilometer per uur", zegt hij. "Ik had een puppybroekje op de heuvel en zat niet echt in de flow van het spel. Maar daarna kwam alles een beetje tot rust. Het spel vertraagde veel - ik kon swings lezen en nadenken over wat ik wilde doen. Mijn hartslag ging niet omhoog - ik had het gevoel dat ik weer thuis was."

De tegenslag

Terwijl de Padres op zoek waren naar hun eerste playoff-optreden sinds 2006, zocht de franchise Clevinger op om zijn pitchingstaf te versterken voor de herfstpush, waarbij in augustus 2020 zes spelers werden geruild naar de Cleveland Guardians voor de rechtshandige.

Mike Clevinger was een jaar verwijderd van zijn beste seizoen ooit en won 13-4 met een ERA van 2.71 en 169 strikeouts in 126 innings in 2019. Maar de blessures stapelden zich op, waaronder een knieoperatie nadat hij tijdens de voorjaarstraining van 2020 de mediale meniscus van zijn linkerknie scheurde. Hij begon met 2-1 bij de Padres, maar in september 2020 voelde Clevinger pijn in zijn linkerelleboog nadat hij zeven innings had gespeeld in een overwinning tegen de San Francisco Giants. Clevinger had eerder een Tommy John-operatie aan dezelfde elleboog ondergaan toen hij in de minor leagues in 2012 speelde. Na het missen van een start keerde Clevinger terug voor één start tegen de LA Angels, maar werd na één inning snel teruggetrokken nadat hij meer pijn had ervaren. Hij zegt dat uit een MRI bleek dat de UCL opnieuw gescheurd was. Niet dat er ooit een goed moment is voor een gescheurde elleboogband, maar met de Padres in de play-offs kan de timing niet slechter zijn.

Nadat hij de overwinningsreeks van de Padres Wild Card tegen de St. Louis Cardinals had doorstaan, probeerde Clevinger de pijn te doorstaan ​​en kreeg de knipoog voor Game 1 tegen de Los Angeles Dodgers.

"Ik heb geprobeerd het voor de play-offs vast te leggen en te kijken of ik het voor slechts één wedstrijd kon laten werken - je kunt de play-offs niet missen", zegt hij. "Het was behoorlijk pijnlijk. Ik heb een aantal ontstekingsremmers genomen die heel nuttig waren, maar ik probeerde het eigenlijk aan elkaar te lijmen. Het voelde alsof botten tegen elkaar botsten voordat ze uit elkaar vielen."

Echter, na een solide eerste inning daalde zijn pitchsnelheid aanzienlijk, een indicatie dat er iets niet helemaal in orde was.

"De eerste sessie ging heel goed. Ik had zelfs mijn snelheid", vertelt hij. Toen ging ik me omkleden, en terwijl ik mijn arm volledig uitstrekte om het veld te manipuleren, sloeg ik mijn elleboog op mijn knie. Het was alsof de bliksem mijn arm had ingeslagen - ik was klaar. Toen begon de pijn.”

Hij werd onmiddellijk daarna teruggetrokken en de Padres werden in drie wedstrijden geveegd om de uiteindelijke World Series-kampioen van 2020 te worden. Een paar weken later tekende Clevinger opnieuw bij de Padres voor twee jaar, maar koos er ook voor om een ​​tweede Tommy John-operatie aan zijn rechterelleboog te ondergaan, een riskante operatie voor een werper die sluiting zou vereisen voor het seizoen 2021.

De revalidatie

Het zou zeven en een halve maand duren voordat Mike Clevinger een honkbal zou oppakken en gooien. Direct na zijn operatie werd hij beperkt tot een omvangrijke elleboogbrace en werd eten met mes en vork een beschamend publiek spektakel voor de werper. “Ik moest met mijn linkerhand gaan eten”, zegt hij. "Ik voelde me als een clown in restaurants. Het was zoiets van: 'Kan dit kind eten?'"

De brace bood ook de onaangename uitdaging om een ​​goede nachtrust te krijgen. "Het heeft mijn slaapgewoonten volledig veranderd", zegt hij. "Vanwege de beugel zou je manieren moeten vinden om het jezelf comfortabel te maken. Daarom moest ik leren op mijn zij op een kussen te slapen. Zelfs nu ben ik meer zijslaperig geworden - voordat ik op mijn buik sliep." Deze kleine ergernissen verbleekten echter in vergelijking met de lange weg die Mike Clevinger moest afleggen: weer op de heuvel komen, vooral na een tweede UCL-operatie, zou een lang en onzeker revalidatieproces vereisen. En de kansen waren niet in het voordeel van Clevinger dat hij ooit nog professioneel zou pitchen - of op zijn minst zijn topprestaties zou bereiken. Uit een onderzoek uit 2016 bleek dat slechts 55% van de Major League-spelers terugkeert naar het speelniveau van vóór de blessure, wat de toch al moeilijke tijd extra stress geeft.

"Het hebben van de tweede was mentaal een beetje slechter, alleen maar omdat de kansen om terug te komen van een tweede veel kleiner zouden zijn", zegt hij. “Maar eigenlijk had ik het gevoel dat mijn tweede Tommy John-proces veel soepeler verliep dan mijn eerste.”

Het was misschien soepeler verlopen, maar het proces, dat zich in kleine, progressieve stappen afspeelde, duurde bijna een half jaar. Omdat zijn vermogen om iets op te pakken ernstig beperkt was, zei Clevinger dat zijn team hem een ​​verzwaarde vest liet gebruiken om te helpen bij bewegingen van het onderlichaam – squats, lunges en andere oefeningen.

Een van de eerste doelen was het herwinnen van de behendigheid in de rechterarm. Toen dat sterker begon te worden, zegt Clevinger dat hij begon Ontwikkel grijpkracht een vereiste voor een werper die doorgaans halverwege de jaren negentig gooit.

Na zeven maanden zonder korset werd de routine uitgebreid met licht tillen. Clevinger begon meer rotatiebewegingen in de routine op te nemen – te beginnen met een plyobalmuur. Dat leidde al snel tot krachtigere medicijnbal-worpen, totdat Clevinger eindelijk een honkbal mocht oppakken en gooien - licht en van dichtbij.

"Ik had gewoon de juiste mensen achter me en ze vonden een manier waarop ik elke dag plezier kon hebben", zei Clevinger. “Het was bijna alsof ik een manier vond om mezelf elke dag uit te dagen.”

Nu kwam de volgende uitdaging: het herwinnen van de snelheid die hij bezat in 2018, toen hij maar liefst 207 slagmensen met drie slag in zijn carrière uitschakelde. Gewend aan het klokken in de jaren '90, haalde Clevinger nu nauwelijks 110 km/uur – toch vanaf 13 meter – wat extra frustratie toevoegt aan een toch al uitgebreide revalidatie. ‘Ik ben een extremist in hart en nieren’, zegt hij. “Maar ze moesten de teugels iets terugtrekken, wat toch positief was omdat ik op een goede plek zat.”

Al snel werd Clevinger opnieuw 90 en het was tijd om de volgende stap te zetten: zijn eerste revalidatiestart bij de minderjarigen. Een andere tegenslag - dit keer een lichte kniebelasting - stopte echter tijdelijk zijn voortgang voordat hij uiteindelijk in april de heuvel beklom met Triple-A El Paso, waar hij genoeg indruk maakte op de technische staf om terug te keren naar de majors.

“Man, het was een proces van achttien maanden”, zegt Clevinger. "Elke dag moest ik dingen opnieuw evalueren - of het nu ging om de grijpkracht, het testen op krachtplaten of het meten van het koppel van mijn arm. Het was constant testen. Ik voelde me eigenlijk de hele tijd als een dier in een kooi."

Koudetherapie en selderij

Een extra zilveren randje aan de succesvolle terugkeer van Clevinger is zijn toewijding aan de routine het hele jaar door, vooral als het gaat om herstel en paraatheid als hij niet de heuvel op gaat.

"Ik begon me echt veel meer op herstel te concentreren dan voorheen, toen het altijd leek alsof ik de hele tijd tegen de muur botste", zegt hij. "Ik zou herstellen door meer gewicht te dragen. Nu [sinds de revalidatie] is het net een heleboel verschillende ademhalingsoefeningen, oefeningen die je helpen je heupen uit te lijnen voordat ik zelfs maar een bal aanraak of zelfs maar een gewicht aanraak.

Een van zijn favoriete routines omvat bijna elke dag Sessies in de infraroodsauna (“Schreeuw het uit Bijna hemelse infraroodsauna ' zegt hij. 'Ik verpletter de infraroodsauna non-stop) als hij en de Padres niet onderweg zijn. Direct na een zweetbad van 40 minuten in de sauna springt hij in een koud bad (" Renu therapie koud bad is de beste verkoudheid die er is”, voegt hij eraan toe), voor een beetje contrasttherapie.

“Ik heb de temperatuur op 39 graden gezet en gedurende drie minuten gecontroleerd”, zegt Clevinger. "Ik bouw het op tot ongeveer zes of zeven minuten, dan spring ik eruit en ga naar de sauna."

Hij is ook een fervent sapcentrifuge geworden en drinkt vaak wel zes drankjes per dag. Hij begint zijn ochtend met een ontbijt met selderiesap en voegt daar mengsels aan toe, zoals bieten en wortelen die rijk zijn aan fytonutriënten voor de darmgezondheid; kurkuma en zwarte peper voor ontstekingsremmende doeleinden; en spinazie, peterselie, paardenbloem voor de spijsvertering – gedurende de dag. Hij zegt dat het maken van sap hem heeft geholpen zich gezonder en energieker te voelen.

“Voor degenen die echt van sap maken houden, raad ik ten zeerste aan om 12 tot 16 ounces hiervan te proberen Selderijsap voor een goed begin van de dag Voordat u wat water drinkt, wordt u wakker, doet u dit en gaat u 30 minuten in de zon liggen.

Pilates en pitchen

Gedurende de eerste helft van het seizoen 2022 werd de fastball van Clevinger geklokt op 150 km/uur en kwam hij steeds dichter bij zijn piek van vóór de operatie in het bereik van 150 tot 150 km/uur – heel wat anders dan amper 70 km/uur minder dan een jaar geleden.

Training van het onderlichaam is een groot deel van de krachttoename van Clevinger, zegt hij, waaronder meerdere sets omgekeerde sledewandelingen, zegt hij, die helpen zijn knieën te versterken.

Een van de belangrijkste bijdragen aan zijn krachttoename was Integreer Pilates naar zijn reguliere trainingsprogramma. Hoewel gestereotypeerd als een dansachtige oefening, is Pilates een brutaal effectieve kernstabilisator die de heupflexibiliteit en kracht helpt vergroten. Het is ook bekend dat het blessures vermindert, een van de redenen waarom veel topsporters, waaronder Clevinger, er nu bij zweren.

Oh man, de eerste keer dat ik het deed, had ik pijn op plekken waarvan ik niet wist dat het pijn kon doen. "Ik had spieren onder mijn spieren", zegt hij. "Het was een eye-openende ervaring - het is gewoon geweldig voor de stabiliteit en helpt mijn kracht en bewegingen onder controle te houden."

Het lijkt te hebben gewerkt, afgaande op de sterke eindprestatie van Clevinger, ondanks een 3-1 nederlaag tegen de Arizona Diamondbacks. Clevinger gooide acht strikeouts in zes innings en 94 pitches, een goed teken dat de revalidatie - net als de Pilates - op de heuvel en in het trainingscentrum een ​​succes is.

“Het helpt je ongetwijfeld om op één lijn te komen”, zegt hij. "Core-stabiliteit helpt me mijn kracht en bewegingen te beheersen tijdens het gooien. Ik bedoel, je kunt zo sterk zijn als je wilt, maar om een ​​honkbal te gooien moet je lichaam in de juiste patronen bewegen."