Een open brief aan hardlopers die denken dat ze ‘te langzaam’ zijn.

Een open brief aan hardlopers die denken dat ze ‘te langzaam’ zijn.

Aan elke loper die denkt dat hij “te langzaam” is

Het is je misschien opgevallen dat het een favoriete gewoonte van je medelopers is om na een training even snel op hun horloge te kijken. Je resultaten verschijnen in al hun glorie in je feed: looptijd en natuurlijk tempo. Als u 's ochtends langs zoveel Garmin-gezichten bladert, kunt u er misschien toe worden aangezet om op pad te gaan, of mogelijk voorkomen dat u #upandout krijgt. Want jouw snelheid kan natuurlijk niet precies hetzelfde zijn als die van hen.

Dus dan begin je je runs te heroverwegen. Misschien kijkt iedereen naar je en meet je snelheid. Misschien voel je je niet op je gemak om je tempo te laten zien. Is er een manier om uw kilometertijd uit uw afbeelding te filteren? Maar er is geen reden om je zorgen te maken over een splitsing op Olympisch niveau, en ik zal je vertellen waarom. (Gerelateerd: Waarom ik stopte met het delen van mijn hardlooptempo op Instagram)

Jij bent eigenaar van de straat.

Niemand kijkt (echt). Alle anderen die rennen proberen hun individuele tempo te volgen, en als ze rennen, denken ze waarschijnlijk na over wat ze voor het avondeten gaan maken, waarom die Bumble-date hen niet heeft teruggestuurd, of hoe laat ze zullen zijn voor hun ochtendvergadering. Laat me herhalen: Nee. Eén. Is. Pas op.

Je kunt een gemeenschap creëren.

Je bent niet te langzaam om zij aan zij met je vrienden te lopen in een deken van mist, bittere kou of verstikkende vochtigheid en te lachen om de show die je gisteravond hebt gestreamd, of serieus te worden en diep in je hoop voor de toekomst te duiken. Je bent niet te langzaam om je omgeving te waarderen en de straatlantaarns die je passeert uit te zetten of op repeat te drukken bij je favoriete hardloopnummer. Je bent niet te traag om te genieten van de stille stilte van de vroege ochtend, voordat de zon opkomt, voordat de rest van de wereld opkomt. Je bent niet te langzaam om een ​​andere sololoper te zien en 'Goedemorgen!' te zeggen. te zeggen. of “Leuk neon!” en kunnen elkaars glimlach nauwelijks zien in het donker. Je bent niet te langzaam om naar de zonsopgang te kijken. (En dat is slechts een van de vele voordelen van hardlopen.)

Je zult je nog steeds sterk voelen.

Je bent niet te langzaam om je te verbazen over de kracht van je quads of verliefd te worden op het geluid van je voeten die het cement raken. Of het vuil. Of zelfs, ja, de loopband. Kijk vol verwondering toe hoe de kilometers gemakkelijker worden en je uitkijkt naar je wekker die om 05.45 uur afgaat (Oké, zelfs als dat niet gebeurt - de runs worden nog steeds gemakkelijker).

Jullie dragen allemaal hetzelfde uniform.

Je bent niet te langzaam om meer hardloopkleding te bezitten dan echte kleding. U zult niet te langzaam zijn om het gevoel in uw vingers te verliezen door de kou of het zweet door uw ondershirt heen en u weet hoe snel u weer 'normaal' zult worden.

Je ervaart dezelfde hoogtepunten als ieder ander.

Want hier gaat het om: er zijn geen snelheidsvereisten om een ​​startlijn te overschrijden - of een finishlijn te overschrijden. Ze zijn niet te langzaam om water uit een klein papieren bekertje te drinken en te blijven knijpen. Of je stopt met RunKeeper, Strava of Garmin of wat je maar wilt, kijkt naar je inspanningen en zegt: "Ik ben trots op wat ik vandaag heb gedaan." (Gerelateerd: de beste fitnesstrackerhorloges waarmee u uw doelen kunt bereiken)

En je krijgt de dieptepunten.

Zelfs de zogenaamde ‘nadelen’ van hardlopen heb je zelf te maken. Je bent niet te langzaam om te genieten van de oh zo vreselijke pijn van het rondrollen op een gigantisch stuk schuim of een kleine lacrossebal. Je verdient deze knopen en pijn. Jij bezit ze. Ze zijn nu van jou.

Je geniet van je succes.

Je bent niet te langzaam om chocolademelk te drinken en herinnert je dat je hetzelfde deed toen je 7 jaar oud was. Ze zijn niet traag om te debatteren over de verdiensten van Gu versus gummibeertjes versus met pindakaas gevulde dadels. Of zit met je hardloopvrienden tijdens een brunch na de race, denk na over elke wending en feliciteer elkaar met nieuwe persoonlijke records. Ze zijn niet traag om belachelijk blij voor elkaar te zijn terwijl ze een gigantische stapel chocoladepannenkoekjes eten.

Je kunt ook nieuwe doelen stellen.

Je bent niet te langzaam om je eerste ultra te lopen. Je eerste marathon. Je eerste helft. Je eerste 5K. Je eerste kilometer.

Jij, mijn vriend, bent niet te langzaam om hardloper te zijn. Je bent er al één.