Gezondheidscoach versus persoonlijke trainer: belangrijkste verschillen en overeenkomsten

Gezondheidscoach versus persoonlijke trainer: belangrijkste verschillen en overeenkomsten

Consumenten zien ‘wellness’ niet langer alleen als ‘verbeterde conditie en voeding’, maar als een veel breder en holistischer pad – een die een beter gezondheidsmanagement op de lange termijn, geestelijke gezondheid (met name mindfulness) en slaap omvat.

Kom binnen, gezondheidscoach.

Wachten. “Gezondheidscoach”? Nou ja, voor het geval je het je afvroeg: ja. Gezondheidscoaches zijn niet helemaal hetzelfde als personal trainers. Maar hoe verschillen deze twee beroepen precies? En is er überhaupt enige overlap tussen de twee? Vind hieronder de antwoorden om u te helpen het beste carrièrepad in de gezondheids- en welzijnssector voor uzelf te bepalen.

Wat doet een gezondheidscoach?

A Gezondheidscoach helpt cliënten hun algehele welzijn en gezondheid te verbeteren door hen de nodige kennis te geven over gezonde eetprincipes en levensstijlgewoonten.

Gezondheidscoaches begeleiden cliënten bij het opbouwen van zelfzorgvaardigheden, gewoonten en gezond gedrag die cruciaal zijn voor een optimaal welzijn. Als gevolg hiervan kunnen ze helpen bij een verscheidenheid aan gezondheidsproblemen - van het beheersen van chronische ziekten tot stoppen met roken, van het verbeteren van voeding en lichaamsbeweging tot het aanpassen aan een levensveranderende gezondheidsgebeurtenis (bijv.een diabetesdiagnose).

Met andere woorden, gezondheidscoaches fungeren als “cheerleaders” voor de persoonlijke gezondheid van de cliënt; Ze helpen een cliënt de hulpmiddelen te vinden die hij nodig heeft om betere levensstijlkeuzes te maken en zijn gezondheidsdoelen te bereiken.

Wat doet een personal trainer?

A Persoonlijke trainers Werkt samen met cliënten om fitnessgerelateerde doelen te bereiken (bijvoorbeeld gewichtsverlies, verbeterde lichaamssamenstelling en verbeterde atletische prestaties).

Ze ontwerpen fitnessprogramma's, demonstreren de juiste uitvoering van de oefeningen, evalueren de voortgang en passen de trainingsplannen indien nodig aan. Afhankelijk van de specifieke certificering van een personal trainer, kunnen ze ook maaltijdplannen en voedingsrichtlijnen opstellen met verwijzing naar MyPlate, een door de overheid aanbevolen herziening van de voedselpiramide.

Belangrijkste verschillen tussen een gezondheidscoach en een personal trainer

domein

Het essentiële verschil tussen een gezondheidscoach en een personal trainer wordt meteen duidelijk.

Die van een personal trainerdomeinis beperkter en beter gedefinieerd dan die van een gezondheidscoach. Personal training gaat in de eerste plaats over fitness: het maken van goed doordachte trainingsplannen, het begeleiden van klanten bij het sporten en het trainen van klanten op een manier die hun atletische prestaties optimaliseert.

Integendeel, een gezondheidscoach moet een veel breder scala aan problemen aanpakken, zoals stressmanagement, slaaphygiëne en verschillende levensstijlgewoonten (bijvoorbeeld alcohol- en nicotinegebruik).

Er is echter een belangrijke disclaimer: er zijn grenzen aan de reikwijdte van de praktijk van een gezondheidscoach.

Uiteindelijk hebben gezondheidscoaches niet dezelfde opleiding en certificering als medische professionals – zoals artsen, psychiaters of voedingsdeskundigen.

Dit betekent dat ze een medische aandoening (bijvoorbeeld een gegeneraliseerde angststoornis) niet kunnen diagnosticeren of proberen te behandelen. Let op: deze beperkingen gelden ook voor personal trainers.

Specialisatie van kennis

Hoewel het beperkte oefenbereik van personal trainers oplichterij lijkt, is dit niet noodzakelijk het geval. Wat ze aan bereik missen, compenseren personal trainers met hun diepgaande kennis als fitnessspecialisten. Wat betekent dat?

Ter illustratie: Stel je voor dat een klant spiermassa wil opbouwen.

Hoewel een gezondheidscoach de cliënt zou kunnen begeleiden om consistent te blijven met zijn trainingen, zou hij of zij niet noodzakelijkerwijs weten wat er nodig is voor maximale hypertrofie.

Met name heeft een certificering voor gezondheidscoaching geen betrekking op concepten zoals spieranatomie, spieraanpassingen als reactie op training, enprogressieve overbelasting– Basis voor een goed doordacht “hypertrofietrainingsprogramma”.

Hetzelfde geldt voor alle fitnessdoelen, of het nu gaat om verbeterde kracht, cardiovasculaire conditie of zelfs kracht.

Werkomgeving

Een ander verschil tussen gezondheidscoaches en personal trainers is hun werkomgeving. Over het algemeen voeren gezondheidscoaches hun sessies op afstand uit (telefonisch of via webconferentietools).

Dit in tegenstelling tot personal trainers, die doorgaans fysiek met klanten werken in een sportschool of een ander type fitnesscentrum.

Het is uiteraard vermeldenswaard dat personal trainers hun sessies ook online kunnen houden, zoals de pandemie heeft aangetoond.

Maar terwijl de effectiviteit van persoonlijke training op afstand zeer omstreden (vooral voor fitness-nieuwkomers) gezondheidscoaching heeft zichzelf bewezen. Onderzoek laat zien dat gezondheidscoaching op afstand net zo effectief is als persoonlijke coaching.

Waarom? Een van de belangrijkste redenen hiervoor is dat het voor een personal trainer vaak een uitdaging is om op afstand te zorgen voor de juiste vorm van trainen.

Dit kan te wijten zijn aan een beperkte kijkhoek (de camera legt bijvoorbeeld alleen het zijprofiel van een cliënt vast) of een verkeerd begrip van de verbale coachingssignalen (sommige cliënten kunnen spieractivatie beter 'krijgen' door lichtjes op dit gebied te tikken).

Waar het op neerkomt? Hoewel een gezondheidscoach op afstand met iedereen kan samenwerken, zal een personal trainer waarschijnlijk een cliënt persoonlijk moeten ontmoeten in een fitnesscentrum, vooral als deze geen voorafgaande trainingservaring heeft.

Overeenkomsten tussen een gezondheidscoach en een personal trainer

Op dit punt kun je gezondheidscoaches en personal trainers beschouwen als krijt en kaas, zo fundamenteel verschillend dat overeenkomsten onmogelijk zijn. Het zal je misschien verbazen dat de twee beroepen veel overeenkomsten hebben.

Niveau van regulering

Noch personal trainers, noch gezondheidscoaches hebben enige certificering, licentie of speciale training nodig om deze titels legaal te gebruiken. Dit betekent dat iedereen kan beweren een personal trainer en/of gezondheidscoach te zijn – en klanten kosten in rekening kan brengen voor hun diensten.

Het is echter onwaarschijnlijk dat mensen zonder erkende certificering een succesvolle carrière kunnen hebben. Veel sportscholen vereisen dat hun trainers gecertificeerd zijn door een gerenommeerde trainingsaanbieder.

Bovendien zouden cliënten er ook huiverig voor zijn om door iemand gecoacht te worden – of het nu een gezondheidscoach of personal trainer is – zonder ondersteunende documentatie te verstrekken.

En gelukkig staan ​​beide beroepen er nu om bekend dat ze zich houden aan een uniforme code voor ethiek, onderwijs, onderzoek en referentie, ook al zijn de wettelijke regels niet streng. Deze code heeft tot doel de training en certificering voor gezondheidscoaches en personal trainers te standaardiseren:

Gezondheidscoach:In 2016 werkte de National Board of Health and Wellness Coaches (NBHWC) samen met de National Board of Medical Examiners (de certificerende instantie die artsen licenties verleent) en keurde meer dan tachtig trainingsprogramma's voor gezondheids- en welzijnscoaches goed in de Verenigde Staten. Ter informatie: de gezondheidscoachprogramma's van AFPA zijn dat wel erkend door de NBHWC.
Persoonlijke trainer:Een belangrijk kenmerk van hoogwaardige persoonlijke trainingscursussen is accreditatie door de National Academy of Sports Medicine (NASM), een erkend onafhankelijk bureau dat certificeringsprogramma's accrediteert die aan haar normen voldoen. De persoonlijke trainingsprogramma's van AFPA zijn dat allemaalNASM-geaccrediteerd.

Doktoren ook niet

Hier is een punt dat al eerder is gemaakt, maar moet worden herhaald (en uitgewerkt): noch gezondheidscoaches, noch personal trainers zijn medische professionals.

Dit betekent op zijn beurt dat ze geen ziekten kunnen diagnosticeren of behandelen, medische testresultaten kunnen interpreteren, voedingssupplementen kunnen aanbevelen of zelfs maaltijdplannen kunnen voorschrijven (d.w.z. een bepaald dieet voorschrijven aan een cliënt).

Indien nodig moeten beide beroepenIn plaats daarvan verwijzen ze hun klanten door naar de juiste medische professionals. Hier zijn voorbeelden van situaties waarbij hulp van buitenaf nodig is:

Traumatische ervaringen verwerken: een situatie die een psychiater met een posttraumatische stressstoornis (PTSS) het beste aankan. Diagnose en/of behandeling van tekorten aan voedingsstoffen: Kan het beste worden aangepakt door artsen en voedingsdeskundigen die bloedonderzoek kunnen laten doen en een passend behandelplan kunnen ontwikkelen. Ook hier kunnen gezondheidstrainers en personal trainers geen ziekten diagnosticeren of behandelen.
Slaapkwaliteit verbeteren met voedingssupplementen:Alleen zorgverleners kunnen ‘slaapbevorderende’ supplementen voorschrijven aan patiënten, zoals: Melatonine of L-Theanine. De meest verre gezondheidscoaches en personal trainers geven tips voor betere slaaphygiëne (vermijd bijvoorbeeld beeldschermtijd voordat u naar bed gaat en houd de slaapkamer koel) – meer niet.

Een partnerrelatie gericht op gedragsverandering

Een andere cruciale overeenkomst tussen gezondheidscoaches en personal trainers ligt in de aard van de coach-cliëntrelatie. Het is een soort partnerschap dat tot doel heeft de cliënt door een stapsgewijs proces te begeleiden om zijn leven ten goede te veranderen.

Geen van beide beroepen hanteert een one-size-fits-all benadering van cliënten.

In plaats daarvan doorlopen alle cliënten doorgaans een ‘onboarding’-sessie waarin ze een medische geschiedenis moeten invullen en de coach een idee moeten geven van waar ze momenteel staan ​​(fitnessniveau van de personal trainer, huidige gezondheidsgewoonten). Coach) en wat ze precies willen bereiken met coaching.

Gezondheidscoaches en personal trainers houden vervolgens bij het ontwerpen van coachingsessies rekening met al deze factoren (d.w.z. levensstijl, behoeften en voorkeuren van de cliënt).

Daarom moeten beide beroepsgroepen bekend zijn met de kennis over gedragsverandering (en begrijpen hoe deze toe te passen):

Motiverende gespreksvoering:Een belangrijke techniek die coaches gebruiken als zestel open vragenis bedoeld om cliënten te helpen hun eigen redenen voor verandering te ontdekken. Effectieve motiverende gespreksvoering helpt cliënten bij het onder woorden brengen van barrières en andere factoren die buiten hun controle liggen, maar die wel van invloed zijn op hun gezondheid. Dit leidt op zijn beurt tot een discussie over hoe deze barrières moeten worden aangepakt en maakt mogelijk de weg vrij voor de adoptie van verschillende gezondheidsbevorderende gedragingen (die voor hen zinvol zijn).
Kader voor verandering van gezondheidsgedrag:Gezondheidsgedrag van een klant is het resultaat van een complex proces van keuzes, gewoonten, psychologische toestand, sociale steun, historische ervaringen met discriminatie, toegang tot gezondheidszorg, trauma, cultuur, economische toegang, onder anderentwee populaire theorieën over gedragsverandering– het Health Belief Model (HBM) en het Transtheoretical Model (TTM) – biedt een coach waardevol inzicht in de houding en overtuigingen van een cliënt ten aanzien van gezondheidsgedrag en hoe cliënten beter naar verandering kunnen worden geleid.
Het vergroten van de zelfeffectiviteit van de cliënt:Zelfeffectiviteit verwijst naar het vertrouwen van een persoon in zijn vermogen om een ​​doel (dat wil zeggen, de gewenste uitkomst) te bereiken. Onderzoek laat zien dat mensen met een hoge zelfeffectiviteit hogere doelen stellen en meer moeite doen om hun gedrag te veranderen. Daarom moeten zowel gezondheidscoaches als personal trainers hun inspanningen richten op het vergroten van de zelfeffectiviteit van de cliënt (bijvoorbeeld door het stellen van doelen en positieve psychologie).

Resultaat van de coaching

En wat is de uiteindelijke rode draad tussen het werk van gezondheidscoaches en personal trainers? Jouw doel voor een klant.

Uiteindelijk willen beide beroepsgroepen dat hun cliënten zich gesterkt voelen – en in staat zijn om de stortvloed aan gezondheids- en welzijnsinformatie te begrijpen.

Een cliënt moet coachingsessies verlaten met een duidelijker idee van de volgende stap. Simpel gezegd: ze moeten het gevoel hebben dat je ze zojuist hebt geholpen de balans te vinden die ze nodig hebben voor een betere gezondheid.

Neem mee

Hoe verschillend ze ook lijken, personal trainers en gezondheidscoaches spelen een complementaire rol.

Een gezondheidscoach die een cliënt behandelt die beter in vorm wil komen, kan hem bijvoorbeeld doorverwijzen naar een personal trainer. Aan de andere kant kan een personal trainer met een cliënt die klaagt dat hij zich overweldigd voelt door dagelijkse stressfactoren, hem doorverwijzen naar een gezondheidscoach.

Het is echter vermeldenswaard dat een personal trainer ook een gezondheidscoach kan zijn – en omgekeerd.

Ten slotte zijn veel van de vaardigheden die je als personal trainer hebt geleerd overdraagbaar en relevant voor de rol van gezondheidscoach. Naast een uitgebreid klantenbestand biedt de certificering in beide u ook de mogelijkheid om het welzijn van uw klanten op verschillende manieren te ondersteunen.

Personal trainers die een certificaat voor gezondheidscoaching behalen, verwerven de bredere kennis die nodig is voor het dagelijkse beheer van bijvoorbeeld chronische ziekten.

Een gezondheidscoach die over persoonlijke trainingskennis beschikt, zou daarentegen bruikbare tips kunnen geven over hoe een cliënt precies actiever kan worden (in plaats van algemene aanbevelingen zoals ‘drie keer per week sporten’).

Afpafitheid