Przygotuj się: ta transseksualna trójboistka stanie się następną dziewczyną w branży siłowej

Przygotuj się: ta transseksualna trójboistka stanie się następną dziewczyną w branży siłowej

Udział w pierwszych zawodach w trójboju siłowym (lub jakichkolwiek innych zawodach sportowych) jest stresującym i wyczerpującym doświadczeniem. Od morza oczu czekających na każdy Twój ruch, po jasne, górne światła uderzające w czoło, gdy stoisz twarzą w twarz ze stalową, obciążoną sztangą – sama estetyka wystarczy, aby wywrócić żołądek każdego nowicjusza w podnoszeniu ciężarów.

Dodaj do tego fakt, że po raz pierwszy weźmiesz udział w tym wyjątkowym spotkaniu jako swoje prawdziwe ja – kobieta – a motyle urosną wykładniczo.

Dokładnie to samo przydarzyło się (obecnie) 22-letniej transolimpijskiej trenerki podnoszenia ciężarów i zawodniczki trójboju siłowego Angel Flores, kiedy w maju zeszłego roku startowała w USAPL Iron Triathlon 2021 w dywizji MX, zupełnie nowej dywizji USA Powerlifting od 1 stycznia 2021 r. (FYI: MX oznacza, że obie płcie rywalizują w tej samej kategorii. Tradycyjnie zawody trójboju siłowego dzielą się na mężczyzn i kobiety podziały, a następnie rozbicie według kategorii wagowej i wieku. Transpłciowi, interseksualni i niebinarni trójboiści siłowi mogą obecnie startować wyłącznie w dywizji MX na zawodach USAPL.) (

Różnica między kulturystyką, trójbojem siłowym i podnoszeniem ciężarów

„Tego dnia moje nerwy były na najwyższym poziomie” – wspomina Flores, zauważając, że te motyle były szczególnie napędzane przez przypływ kofeiny (krok, który wielu trójboistów wykonuje na chwilę przed ćwiczeniami, aby wytworzyć największe obciążenia). .

Trzeba przyznać, że nastrój niektórych osób na widowni niekoniecznie był pomocny, mówi Flores. „Widziałam wiele grymasów, gniewnych spojrzeń i wulgarnych spojrzeń skierowanych na mnie” – wspomina. „Wiele osób na spotkaniu było zdezorientowanych. Wielu zawodników płci męskiej zastanawiało się, kim jestem”.

„To nie jest najlepsze uczucie na świecie, gdy wszystkie oczy są zwrócone na ciebie” – dodaje Flores. „Najgorszym koszmarem każdej osoby transpłciowej jest wystawienie jej na scenę i wytykanie jej palcem”.

Jednak Flores pamięta, że ​​w dniu zawodów miała za sobą ogromną grupę kibiców. Jedną z takich zwolenniczek była jej najlepsza przyjaciółka, która poprosiła o wzięcie udziału w jednym z rytuałów przed zawodami, które dobrze zna wiele długowłosych osób uprawiających jakiś sport: zaplataniu warkoczy.

„Najlepsze uczucie jest wtedy, gdy jedna z twoich najlepszych przyjaciół pozwala ci zaplecić włosy przed zawodami” – mówi Flores. „Nie jestem pewien, czy inni transpłciowi sportowcy mogą się z tym utożsamić, ale był to jeden z najbardziej podnoszących na duchu momentów w moim życiu. Doprowadziło mnie to do płaczu”.

Można zrzucić winę na rytuał splatania warkoczy przed podnoszeniem włosów i entuzjastyczne wsparcie jej zespołu lub fakt, że Flores potrafiła być sobą na scenie, ale pojawiła się, by zagrać. Zajęła pierwsze miejsce w swojej kategorii z przysiadem o masie 172,5 kilograma (380,3 funta), wyciskaniem na ławce o masie 105 kilogramów (231,5 funta) i martwym ciągiem o masie 182,5 kilograma (402,3 funta). (FYI: Trójbój siłowy składa się z trzech oddzielnych ćwiczeń, z których każdy ma trzy szanse na osiągnięcie najwyższego całkowitego obciążenia.)

Ale jeśli zapytasz Flores, ten sukces (i przyszły sukces – podczas zawodów USAPL Austin Fall Frenzy 2021 w USAPL Austin Fall Frenzy 2021 osiągnęła jeszcze lepsze wyniki i zdobyła złoto) wynikał z dwóch nadrzędnych powodów: perfekcji i czystego charakteru.

„Przez cały konkurs miałam jedną czy dwie uwagi na temat mojej formy” – wspomina. „Widzieli, że nigdy nie waham się w swojej formie. To dlatego, że muszę robić wszystko perfekcyjnie. Mogą komentować moją tożsamość płciową, mój wygląd czy to, kim jestem jako osoba, ale jeśli będę doskonała w swojej technice i daję z siebie wszystko, nigdy mi tego nie odbierzecie”.

Proces przejścia: odnajdywanie doskonałości i determinacji w sile pomimo niepowodzeń

Na początku tego miesiąca historia Flores została przedstawiona w 6. odcinku 2. sezonu („Angel Gets Her Wings”) niezwykle popularnego serialu Queer Eye serwisu Netflix. Jeśli nie widziałeś serialu, „The Fab Five” (w tym Jonathan Van Ness, Antoni Porowski, Karamo Brown, Tan France i Bobby Berk) pomaga poszczególnym osobom poprawić swoje życie w takich obszarach, jak moda, fryzura i makijaż oraz relacje.

Oprócz wyglądu Flores od stóp do głów widzowie poznają także relacje Flores z rodziną – zwłaszcza z ojcem, który od najmłodszych lat namawiał Flores do uprawiania sportu.

„Niekoniecznie byłem największym i najsilniejszym dzieckiem, kiedy dorastałem, ale byłem najszybszy” – wspomina Flores. I choć w szkole średniej grała głównie w piłkę nożną, a w 2019 roku rozpoczęła studia na Uniwersytecie Teksasu, zaczęła trenować siłowo i rywalizowała w szkolnej drużynie podnoszenia ciężarów. Od przypływu adrenaliny i pewności siebie, jakie towarzyszyły podnoszeniu ciężarów, po koleżeństwo wśród innych zawodników i członków drużyny, Flores wiedziała, że ​​znalazła swój dom.

Kiedy jednak w lipcu 2020 r. zaczęła przechodzić na emeryturę i amerykańscy urzędnicy zajmujący się podnoszeniem ciężarów powiedzieli jej, że będzie musiała zrobić ośmiomiesięczną przerwę, aby dokończyć terapię hormonalną, Flores poczuła się pokonana. „Każda transpłciowa kobieta musi przez to przejść” – mówi Flores. „W tym czasie przegapiłem każdą sekundę zawodów. Trening po złoto był moim życiem”.

A kiedy Flores znów była w stanie podnosić ciężary, w wyniku hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) doświadczyła drugiej porażki: znacznego spadku siły.

„Przed zażyciem hormonów mogłam schudnąć 125 [kilogramów]. Drugiego dnia kuracji nie byłam w stanie osiągnąć 100” – wyjaśnia Flores. „Z każdym tygodniem moja siła malała. To było jedno z najbardziej upokarzających doświadczeń w moim życiu”. (

Jak zmiana płci wpływa na wyniki sportowe transpłciowego sportowca?

Zamiast pozwolić, aby utrata sił pogorszyła jej nastrój, Flores zastosowała terapię hormonalną, aby zwiększyć swoją motywację. „Gdybym chciała zbudować siłę, musiałabym trenować dwa razy więcej niż inne kobiety na siłowni i jeść więcej, niż jestem w stanie zjeść” – zauważa. „Wyobraźcie sobie, że biorę antysteroidy!”

Trzeba przyznać, że chociaż liczby są ważne w sporcie takim jak trójbój siłowy, to nie one skłoniły Floresa do rywalizacji. „Trójbój siłowy ma niezwykle wzmacniającą społeczność” – mówi. „To też ciężka praca. Żwir naprawdę mnie pociągał”.

I chociaż Flores nie była podekscytowana (jak wielu transpłciowych sportowców, dodaje) startami w klasie MX, jej trener wiedział, że kategoryzacja była mniej istotna niż potrzeba rywalizacji w okresie przejściowym. „Powiedział: «Jesteś wyczynowym sportowcem. Potrzebujesz motywacji, aby odnieść sukces. To niekoniecznie twój ulubiony tor, ale wiem, że możesz dokonać prawdziwych zmian»”.

Poza tym, jak powtarza Flores, choć mogła stracić siły podczas przejścia, jej forma nigdy się nie zachwiała. „Każdego dnia starałam się, aby każda winda wyglądała absolutnie idealnie” – mówi. „Moja terapia hormonalna postawiła mnie w niekorzystnej sytuacji. Wiedziałam tylko, że muszę dać z siebie wszystko, żeby wszystko wyglądało idealnie. Gdyby cokolwiek kwestionowali, nie byłaby to praca, którą wykonywałam”.

„Nie zapomnisz mnie – i nie zapomnisz każdego trans-sportowca, którego możesz śledzić”.

Od czasu pojawienia się w Queer Eye aktywność fizyczna Floresa pozostaje w pełnym rozkwicie. Obecnie jest rekordzistką stanu w martwym ciągu wynoszącym 407,8 funta i uczy olimpijskiego podnoszenia ciężarów w Liberation Barbell Club, należącym do queer studiu siłowym w Austin w Teksasie.

„Cele siłowni są dwojakie: promowanie treningu siłowego jako standardu w treningu na całym świecie, a także zapewnienie bezpiecznej przestrzeni społecznościom, które zazwyczaj nie mają bezpiecznych przestrzeni w świecie treningu siłowego” – wyjaśnia Flores. „Tak wielu trans-sportowców czuje się tutaj bezpiecznie i nazywa to domem”.

Mówi, że chce, aby Liberation Barbell Club był mekką trans-sportowców. „Widzę wielu innych ciężarowców, którzy mają wpływ na media społecznościowe, ale nigdy nie są to osoby transpłciowe ani queerowe” – wyjaśnia. „Pomysł stworzenia społeczności queerowych i transpłciowych zawodników, którzy pielgrzymują do wyzwolenia, którzy chcą publikować swoje treningi i wspierać innych zawodników, byłby moim włączającym marzeniem”.

A skoro mowa o innych transpłciowych sportowcach, to jako osoba, która twierdzi, że w okresie dorastania nie miała żadnych prawdziwych sportowych wzorców do naśladowania (na przykład miała problemy z utożsamieniem się z zawodowymi piłkarzami, na których miał nadzieję wzorować się jej ojciec), jest zdecydowana zostać pierwszą „dziewczyną z okładki” Transliftingu.

„Transsportowcy potrzebują kogoś na czele, kto przesuwa granice tego, do czego ludzie są przyzwyczajeni – i chcę, żeby to był ja” – mówi Flores. „Nie zapomnicie mnie ani nie wepchniecie mnie do dziury – i nie zapomnicie, że podąża za mną każdy trans-sportowiec”.

Flores dodaje, że ten sport ma frustrującą historię, jeśli chodzi o włączenie osób trans i queer, a kategoria MX organizowana przez USA Powerlifting nie pozwala osobom dożywotnim na rywalizację ze swoją prawdziwą płcią w ramach pokazu. „Sport jest prawem człowieka. Uprawiamy sport dłużej, niż nazywamy siebie mężem i żoną. Musimy znaleźć sposób, aby chronić sport na całym świecie, chronić transpłciową młodzież i pomagać transpłciowym sportowcom w osiągnięciu nowo odkrytej pasji” – dzieli się (

Briefing na temat kontrowersji wokół transpłciowych sportowców i powodów, dla których zasługują na pełne wsparcie

„Jeśli ktoś jest temu oddany i będzie to dźwigał na plecach do końca czasów, to jestem to ja”.

Możesz zapisać się na jedne z zajęć podnoszenia ciężarów Flores w Liberation Barbell Club tutaj lub śledzić ją na Instagramie tutaj.