Waarom welzijnsprofessionals deel moeten uitmaken van het gesprek over racisme

Waarom welzijnsprofessionals deel moeten uitmaken van het gesprek over racisme

Als gevolg van de recente dood van Breonna Taylor, George Floyd en Ahmaud Arbery overspoelen discussies over racisme in Amerika de media en sociale nieuwsfeeds. Hoewel de meesten het erover eens zijn dat racisme een ernstig probleem is, hebben velen van ons wel eens nagedacht over de impact van racisme op de gezondheid? Heeft u bovendien nagedacht over het belang van de verantwoordelijkheid van de welzijnsindustrie om deel uit te maken van het gesprek over racisme?

In zijn TED-talk uit 2016 legde David R. Williams, Ph.D., MPH, hoogleraar volksgezondheid aan de Harvard School of Public Health, uit: “Amerika is onlangs wakker geworden door een gestaag tromgeroffel van ongewapende zwarte mannen die door de politie worden neergeschoten. Een nog groter verhaal is dat in de Verenigde Staten elke zeven minuten een zwarte persoon voortijdig sterft. Dat betekent dat er elke dag meer dan 200 zwarte mensen sterven die niet zouden sterven als de gezondheid van zwart en wit gelijk zou zijn.”

In deze lezing bespreekt hij verder de talloze gevolgen voor de gezondheid die worden veroorzaakt door de ervaring van discriminatie en racisme, waaronder verhoogde niveaus van stresshormonen, hoge bloeddruk, toegenomen gevallen van hartziekten en borstkanker, en zelfs voortijdige sterfte. Bovendien hebben zwarte vrouwen twee tot drie keer meer kans om te overlijden aan zwangerschapsgerelateerde oorzaken dan blanke vrouwen, en zijn de sterfgevallen door COVID-19 onder zwarte Amerikanen aanzienlijk hoger (92,3 sterfgevallen per 100.000 mensen) dan onder blanke Amerikanen (45,2 sterfgevallen per 100.000 mensen). , volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC).

Hoewel er veel in deze statistieken wordt opgenomen, speelt impliciete vooringenomenheid, vaak een gevolg van onbewust racisme, een rol bij de medische behandeling die BIPOC krijgt. “Impliciete vooroordelen zijn onbewust en hebben invloed op de manier waarop artsen zwarte patiënten behandelen”, zegt Tyna Moore, ND, een natuurgeneeskundige arts uit Portland. “Wanneer mensen hun eigen privileges en de idealen die ze hebben over een bepaalde groep mensen ontkennen, heeft dit invloed op de manier waarop ze voor hen zorgen. Uiteindelijk gaat het terug naar systemisch racisme. Bovendien is raciale vooroordelen bij pijnperceptie gekoppeld aan raciale vooroordelen bij aanbevelingen voor pijnbehandeling. We geven mensen niet de macht om autonomie over hun lichaam te hebben vanwege onze eigen impliciete vooroordelen.”

Ter informatie: volgens het Kirwan Institute for the Study of Race and Etniciteit verwijst impliciete vooringenomenheid naar de attitudes of stereotypen die ons begrip, onze acties en onze beslissingen op een onbewuste manier beïnvloeden. Als het niet wordt aangevinkt, beïnvloedt het de manier waarop individuen met mensen omgaan, zelfs als ze de beste bedoelingen hebben. Als het om gezondheid en welzijn gaat, is het belangrijk om te onthouden dat mentale, emotionele en spirituele gezondheid even belangrijk zijn voor iemands welzijn. Al deze aspecten van welzijn hebben een directe impact op de lichamelijke gezondheid en het welzijn. Je kunt welzijn niet op een holistische manier benaderen zonder racisme aan te pakken en de manier waarop dit het welzijn beïnvloedt en verhindert dat sommige mensen vertrouwen hebben in hun lichaam. (Meer hier: hoe racisme uw geestelijke gezondheid beïnvloedt)

Het is duidelijk dat racisme een probleem voor de volksgezondheid is. Daarom is het absoluut noodzakelijk dat welzijnsbeoefenaars deelnemen aan het gesprek over racisme, zowel in Amerika als over de hele wereld. Een van de meest voorkomende redenen die ik hoor van leden van de welzijnsgemeenschap waarom ze nog niet in gesprek zijn gegaan over het kruispunt van racisme en welzijn, is dat ze niet weten wat ze moeten zeggen of bang zijn dat ze iets verkeerd doen.

Chrissy King, oprichter van het #BodyLiberationProject

Om de gezondheidsverschillen als gevolg van racisme te bestrijden, moet de welzijnsindustrie deel uitmaken van de oplossing.

– Chrissy King, oprichter van het #BodyLiberationProject

Hoewel ik het sentiment volledig begrijp, is de realiteit van de situatie dat je de impact van racisme op de gezondheid niet kunt negeren, tenzij het je doel als welzijnsbeoefenaar is om je cliënten alleen te helpen met een gefragmenteerd aspect van hun welzijn. Buiten het gesprek blijven leidt niet tot verandering. Om de gezondheidsverschillen als gevolg van racisme te bestrijden, moet de welzijnsindustrie deel uitmaken van de oplossing.

Hier zijn vijf stappen die u kunt nemen om een ​​coach of welzijnsprofessional beter toegerust te zijn om gesprekken te voeren over het snijvlak van racisme en welzijn:

1. Ontwikkel uzelf.

Misschien is veel van de informatie die ik deel nieuw voor je, of misschien begin je net je begrip van racisme en blanke suprematie uit te breiden en hoe deze op alle gebieden van het leven tot uiting komt, zelfs in de welzijnsindustrie. Als je deze gesprekken niet hebt gevoerd of zelfs maar hebt nagedacht over het snijvlak van racisme en welzijn, kan het allemaal een beetje overweldigend aanvoelen. Maar het mooie is dat er zoveel mogelijkheden zijn om jezelf te onderwijzen.

In haar boek ‘Me and White Supremacy’ moedigt auteur Layla Saad iedereen aan om ‘de verandering teweeg te brengen die de wereld nodig heeft door verandering in zichzelf te bewerkstelligen’. Om de implicaties van racisme en gezondheid echt te begrijpen, moet je als welzijnsbeoefenaar ook onderzoeken op welke manieren je deelneemt aan racisme of medeplichtig bent aan het blanke suprematiesysteem. De aankoop van dit boek is een geweldige plek om met het onderwijsproces te beginnen. Twee andere erg nuttige boeken zijn ‘So You Want to Talk About Race’ van Ijeoma Oluo en ‘How to Be Antiracist’ van Ibram X. Kendi.

2. Leun tegen het ongemak aan.

Het bespreken van racisme in het algemeen kan voor veel mensen ongemakkelijk voelen; Het is echter belangrijk om te onthouden dat elke nieuwe oefening ongemak met zich meebrengt, of het nu gaat om krachttraining, het starten van een meditatieoefening of het trainen voor je eerste 5 km. (Zie: De fitnessvoordelen van uit je comfortzone stappen)

Shirin Eskandani, levenscoach

Ongemak is waar de groei is, waar het medicijn zit, waar de afgifte is.

– Shirin Eskandani, levenscoach

Levenscoach Shirin Eskandani schreef een krachtig Instagram-bericht over dit onderwerp en zei: "Als je kunt begrijpen waarom het ongemak van een yogahouding bevorderlijk is voor je genezing en groei, dan kun je begrijpen dat het ongemak van antiracismewerk één van hetzelfde is. Ongemak is waar de groei is, het is waar het medicijn is, het is waar de bevrijding is."

Ongemak is een noodzakelijk onderdeel van het proces, en het ervaren van ongemak dat voortkomt uit praten over ras en racisme is veel gemakkelijker dan het ervaren van racisme.

3. Erken het voorrecht om buiten het gesprek te blijven.

BIPOC-mensen ervaren discriminatie en racisme in hun dagelijks leven – we hebben geen optie om ons af te melden. Als je ervoor kunt kiezen om niet over racisme en andere vormen van onderdrukking te praten en het heeft geen invloed op je leven of welzijn, dan is dat een vorm van voorrecht. U heeft de mogelijkheid om belangrijke kwesties te negeren of erover te zwijgen, omdat er geen directe negatieve gevolgen voor u zullen zijn. (Gerelateerd: Halsey sprak over haar voorrecht als 'blanke' biraciale vrouw)

Het buiten beschouwing laten van gesprekken over racisme is een vorm van medeplichtigheid. Het besluit om te zwijgen over kwesties van racisme bestendigt de systemen die al bestaan ​​en is een voorbeeld van privilege in actie. In de woorden van Martin Luther King Jr.: “Uiteindelijk zullen we niet de woorden van onze vijanden herinneren, maar de stilte van onze vrienden.” Zelfs als niemand je ooit vertelt over de impact van je stilte, voelen ze het. (In plaats van te zwijgen, leer hoe je met blanke familieleden over racisme kunt praten.)

Begin met zaken als: andere mensen aanspreken op onbewust (en bewust) racistisch gedrag en micro-agressie, aandringen op een goede vertegenwoordiging bij uw klanten en werknemers, en uw mening uiten over deze kwesties, of u nu normaal gesproken uw stem laat horen op sociale media of binnen uw directe professionele kring.

4. Probeer uw sociale en professionele kringen te diversifiëren.

Als de meerderheid van de mensen in uw sociale en professionele omgeving op u lijkt, moedig ik u aan om uw leven te diversifiëren. Zonder de kracht van een diverse kring kun je in de valkuil van groepsdenken trappen, waarbij iedereen die je kent soortgelijke overtuigingen heeft. Bovendien kun je de schadelijke effecten van racisme missen als de mensen om je heen niet de ervaring hebben om ermee om te gaan.

Als u uw kring probeert uit te breiden, dring ik er bij u op aan om rekening te houden met tokenisme, de praktijk waarbij slechts een oppervlakkige of symbolische poging wordt gedaan om iets bepaalds te doen, vooral door een klein aantal mensen uit ondervertegenwoordigde groepen te rekruteren, om zo de schijn van seksuele of raciale gelijkheid te creëren. Probeer in plaats daarvan echte relaties op te bouwen met BIPOC, niet als een poging om het diversiteitsvakje aan te vinken. Het belangrijkste is dat u deze nieuwe relaties niet aangaat in de verwachting dat iemand racisme zal uitleggen of zijn of haar ervaringen met u zal delen. Ga de relatie aan omdat je oprecht geïnteresseerd bent in het maken van nieuwe verbindingen. (Gerelateerd: Hoe het is om een ​​zwarte, lichaamsbewuste vrouwelijke trainer te zijn in een branche die overwegend mager en blank is)

In de woorden van schrijver en burgerrechtenactiviste Audre Lorde: "Het zijn niet onze verschillen die ons verdelen. Het is ons onvermogen om die verschillen te erkennen, accepteren en vieren." Ga met oprechte waardering en vreugde om met mensen die anders zijn dan jij, zonder daarvoor iets anders dan een menselijke connectie te verwachten. Zelfs als je in een homogeen deel van het land woont, kun je met sociale media verbinding maken en communiceren met alle verschillende soorten mensen over de hele wereld.

6. Wees bereid om fouten te maken.

Hier is de harde waarheid: je gaat het verpesten. Dat doen we allemaal. Het maakt deel uit van het proces. Als je echter probeert te wachten totdat je kunt garanderen dat het perfect is, zul je nooit iets doen.

Het belangrijkste is hoe je reageert als je het verprutst. Dit is het deel dat mensen zich zullen herinneren. Als u onvermijdelijk fouten maakt, kunt u het beste fouten toegeven, uw verantwoordelijkheid nemen, uw excuses aanbieden zonder u te concentreren, de situatie zo goed mogelijk corrigeren en ervan leren.

De beste manier om te voorkomen dat u zich op een verontschuldiging concentreert, is door eenvoudigweg de verantwoordelijkheid voor uw daden te aanvaarden en tegelijkertijd te erkennen dat u de impact van uw daden begrijpt. Het gaat ook over afstand nemen van gevoelens over hoe slecht je je voelt, het ontwijken van het feit dat je zojuist een fout hebt gemaakt, of uitleggen dat je goede bedoelingen had. De impact van uw acties is belangrijker dan uw bedoelingen. Het belangrijkste is dat rommel niet de reden is dat u geen moeilijke gesprekken meer voert.

Chrissy King is auteur, spreker, powerlifter, fitness- en krachtcoach, bedenker van het #BodyLiberationProject, vice-president van de Women's Strength Coalition en pleitbezorger voor antiracisme, diversiteit, inclusiviteit en gelijkheid in de welzijnsindustrie. Bekijk haar cursus Antiracisme voor welzijnsprofessionals voor meer informatie.