De Ironman is misschien wel de op één na moeilijkste uitdaging van Jeff Cottrell

Een Ironman is een test van zowel pijntolerantie als mentaal en fysiek uithoudingsvermogen. Voor Jeff Cottrell wel Ironmanmonument Hermann Texas Dit weekend zal een uitdaging zijn, maar het is niets vergeleken met de hindernis die hij overwon om bij zijn tweede poging te finishen.

In 2014 werd bij Jeff Cottrell diabetes type 2 en hoge bloeddruk vastgesteld, terwijl hij 500 pond woog. Als gediplomeerd verpleegster had hij de signalen al gezien, maar hij werkte zijn diensten op volle snelheid door, terwijl hij gekweld werd door de vreugde en de aanstekelijke persoonlijkheid waar zijn collega's van hem houden. Cottrell was er zeven jaar eerder getuige van geweest dat zijn moeder bezweek aan gezondheidsproblemen, en hoewel hij al begonnen was met het stellen van de eis Veranderingen om zijn kijk op het leven te veranderen Het ontvangen van dit nieuws van zijn arts was een officiële wake-up call.

In 2019 nam Jeff Cottrell deel aan zijn eerste Ironman met meer dan 200 pond minder op zijn lichaam. Hoewel hij vanwege een medisch probleem niet finishte, kijkt hij ernaar uit om op 23 april over de finish te komen. Hij sprak met Muscle & Fitness over de reis om dit punt te bereiken en het beste uit het leven te halen, nu en altijd.

Neem betere beslissingen

De Kwaliteit van wat ik at veranderd. Dat was het belangrijkste en ik begon ook buiten het werk aan fysieke activiteit te doen. Ik had de gedachte dat als ik actief was, ik de hele dag op de been zou zijn, maar ik wist dat dat niet genoeg was. Ik begon met hardlopen en kreeg een lidmaatschap van een sportschool. Ik werkte nachten, dus ging ik om 2 uur 's nachts naar de sportschool. De persoon bij de receptie liet me een bureaustoel gebruiken om naast de loopband te zitten. Ik liep vijf minuten en zat vijf minuten. Ik deed dit gedurende 30 minuten en bouwde dit op tot een uur. Toen ik eenmaal een uur kon staan, begon ik gewoon 30 minuten te rennen. Ik ben niet echt gestopt met hoe vaak ik at, maar de kwaliteit is enorm verbeterd.

Ik zou een hele dienst van twaalf uur doorlopen en alles, van mijn knieën tot mijn voetzolen, zou verbranden. De eerste keer dat ik een dienst zonder pijn doormaakte, was het nogal overweldigend omdat ik besefte dat ik op een geweldige plek was, maar ik moest doorgaan. Ik zou de drukste dagen doorkomen en ik heb niet het gevoel dat mijn vermogen om voor een patiënt te zorgen ooit heeft geleden. Ik merkte dat het gemakkelijker werd als ik me in een krappe ruimte moest wringen om zuurstof aan een patiënt te kunnen toedienen. Ik heb buiten mijn werk altijd een kleine vriendenkring gehad en zij hebben nooit iets ter sprake gebracht, maar zij steunden mij. Ik heb eindelijk een geweldige vrouw kunnen ontmoeten en nu zijn we getrouwd. Er zat zeker een vertrouwensboost in. Gewoon zonder pijn kunnen leven is verbazingwekkend.

Niets geweldigs doe je alleen

Ik ben overgestapt van wandelen naar joggen. Op een dag was ik net klaar met joggen en stond ik op de parkeerplaats en ik knikte op een van mijn knieën toen ik terugliep naar mijn auto. Ik ben niet naar de dokter gegaan en na ongeveer zes weken voelde ik me beter. Gedurende deze tijd kocht ik een hybride fiets en reed er een beetje mee, maar hij was te groot. Ik vond iemand op Facebook Marketplace die een racefiets verkocht en ik kocht hem. Je wilt altijd met mensen meerijden, dus ben ik op zoek gegaan naar een groepsrit om mij heen. Ik heb er een paar gevonden en een paar mensen ontmoet in 2017, en met de meeste mensen die ik tijdens die eerste reizen heb ontmoet, ben ik nog steeds bevriend. Deze mensen zijn doeners en gemotiveerd op alle gebieden van het leven. Het was voor mij een groot voordeel om mij onder te dompelen in deze groep mensen. Ik heb een progressie van een triatlon op de Olympische afstand voltooid. Toen mijn vrouw en ik elkaar ontmoetten, had ik me volgens mij net aangemeld voor een 5K. Zij heeft er ook één gemaakt. We trouwden zes maanden nadat we elkaar ontmoetten, en twee weken daarvoor liep ik mijn eerste halve marathon. Ze voltooide de hare twee weken later, in november 2017. In 2018 liepen we elke maand een halve marathon en in januari 2019 een hele marathon. Dat hoort gewoon bij het leven. Als je met mensen omgaat en dit is wat ze doen. Het wordt wat je doet.

Toen ik jong was, keek ik naar de Ironman toen die op tv was, maar ik liet me er niet door beïnvloeden. Het was leuk, maar ik ben het nooit vergeten. Ook het nummer Ironman van Black Sabbath vond ik altijd leuk. Ik werkte voor Memorial Hermann, de titelsponsor van het evenement. Ik heb twee jaar in de medische tent gewerkt (2017, 2018) en er is mij in dat eerste jaar iets goeds overkomen. Eén van de atleten kwam binnen nadat ze klaar was. Ik vertelde haar dat ik net met triatlon was begonnen en zij vertelde me dat als ik mijn zinnen op iets heb gezet, het echt werkt om naar iets fysieks te kijken dat je aan een doel herinnert waardoor je het wilt bereiken. Ze gaf me haar finishermedaille en dat ontroerde me. Ik ben haar nooit vergeten en deze medaille hangt in mijn slaapkamer. Leuk om er nog eentje naast te hangen.

De eerste poging voor Jeff Cottrell

Ik was eigenlijk op tempo om in 2019 te finishen. Ik deed het enige dat iedereen zegt dat je niet moet doen, namelijk niets nieuws doen op de racedag. Door mijn gewichtsverlies loop ik er tegenaan tijdens het hardlopen Compressie uitrusting onder mijn kleding. Toen ik van de fiets stapte en ik echt kon voelen hoe warm het was, had ik het lumineuze idee dat de overall die ik droeg mij samendrukte, maar er was niet zoveel stof als een volledig T-shirt en een compressieshort, en dat liet ik aan. Ik kwam na kilometer 11 in een gebied en ging op een betonnen bankje zitten om mijn tas te doorzoeken. Terwijl ik ging zitten, stel je het geluid voor dat je zou horen als je slechts 250 ml water op het beton zou gieten. Ik keek naar beneden en er stroomde alleen maar helderrood bloed uit mijn broek.

Ik wist ook dat ik een beetje gek begon te worden. Er is een straat waar het tussen de straatlantaarns een beetje donker wordt. Ik stelde me voor dat ik een actieve bloeding had en al uitgeput was. Als ik ergens in dit kleine gebied flauwval en niemand mij ziet, wie weet wat er dan kan gebeuren? Ik dacht dat er nog veel meer van zou zijn en dat het het niet waard was. Zoals ik naar alles kijk, komt er geen einde. Ik moet doen wat ik doe, zolang ik leef. Mijn belangrijkste doel bij dit alles is om nooit een van die mensen van in de vijftig, zestig en zeventig te worden die eraan wennen om naar de dokter te gaan omdat je denkt dat het bij het ouder worden hoort. Dat kan ik niet. Ik bekijk het alsof als ik één dag per jaar bij de dokter ben, afgezien van mijn jaarlijkse controle, dat een afname van de kwaliteit van leven is, omdat ik daar niet wil zijn. Ik wil plezier hebben door iets te doen. Dus ik moet nu proactief zijn, want er is toch alleen maar nu. Het kan zijn dat u pijn heeft bij de dokter of in de sportschool.

Een boodschap van Jeff Cottrell aan degenen die hun eigen reis tegemoet gaan

Het eenvoudigste uit een data-analyse is wandelen met een beetje extra inspanning, 30-40 minuten, drie tot vier keer per week, doet wonderen. Het hoeft geen Ironman of iets geks te zijn, vooral niet als je begint. Doe gewoon alles en boek vooruitgang en bouw erop voort. Er is geen schema en geen einde. Denk na over uw kwaliteit van leven en probeer deze te verbeteren. Het is niet alleen fysiek, maar ook mentaal en in alle aspecten van het leven. Er zijn genoeg verhalen in het nieuws van mensen die er alles voor over hebben om 45 minuten te joggen als het grootste waar ze zich zorgen over moeten maken. Er zijn mensen op deze planeet die niet eens weten waar hun volgende schone kopje water vandaan komt. Iedereen moet zijn eigen motivatie vinden. Sluit je aan bij een gemeenschap. Dat helpt altijd en het heeft mij veel geholpen. Je hebt maar één kans, dus probeer die zo goed mogelijk te benutten. Er is een gezegde dat ik altijd tegen mezelf zeg; Doe iets goeds voor jezelf en anderen. Ik denk gewoon dat als iedereen dit zou adopteren, we cool zouden zijn.

Volg Jeff Cottrell op Instagram @_jeffcottrell_.